آلکساندر فلمینگ کاشف پنی‌سیلین در سال 1881 در «لاچفیلد» اسکاتلند زاده شد. ویاز مدرسه‌یپزشکیبیمارستان «سنت‌مری» لندن فارغ‌التحصیل شد و پس از پایان تحصیلات به تحقیق و بررسیدر زمینه‌یایمنی‌شناسیو مصونیت‌ها پرداخت. سپس به عنوان پزشک نظامیدر جنگ جهانیاول زخم‌هایعفونیرا مورد مطالعه قرار داد و متوجه شد که اغلب مواد ضد عفونیکننده خیلیبیش از آنکه میکروب‌ها را از پایدرآورند سلول‌هایبدن را از بین می‌برند. به این ترتیب فلمینگ به ضرورت وجود ماده‌ایکه بتواند بدون آسیب زدن به سلول‌‌هایسالم باکتریرا از بین ببرد، پیبرد.

آلکساندر فلمینگ کاشف پنی‌سیلین در سال 1881 در «لاچفیلد» اسکاتلند زاده شد. ویاز مدرسه‌یپزشکیبیمارستان «سنت‌مری» لندن فارغ‌التحصیل شد و پس از پایان تحصیلات به تحقیق و بررسیدر زمینه‌یایمنی‌شناسیو مصونیت‌ها پرداخت. سپس به عنوان پزشک نظامیدر جنگ جهانیاول زخم‌هایعفونیرا مورد مطالعه قرار داد و متوجه شد که اغلب مواد ضد عفونیکننده خیلیبیش از آنکه میکروب‌ها را از پایدرآورند سلول‌هایبدن را از بین می‌برند. به این ترتیب فلمینگ به ضرورت وجود ماده‌ایکه بتواند بدون آسیب زدن به سلول‌‌هایسالم باکتریرا از بین ببرد، پیبرد.

پس از جنگ فلمینگ به بیمارستان سنت مریبازگشت و به کار تحقیق خود مشغول شد. در سال 1922 ماده‌ایرا کشف کرد که آن را «لیسوزیم» نامید. لیسوزیم، آنزیمیاست که در بدن انسان تولید می‌شود و در ترکیبات مخاط و اشک وجود دارد، به سلول‌هایبدن آسیب نمی‌رساند. این ماده اگرچه برخیاز میکرب‌‌ها را از بین می‌برد ولیدر برابر میکرب‌هایخاصّیکه به انسان آسیب می‌رساند بیاثر است. این کشف با وجود جالب بودن از اهمیت چندانیبرخوردار نبود.

در سال 1928 فلمینگ کشف بزرگ خود را به انجام رساند. یکیاز ظروف حاویکشت باکتری«استافیلوکوک» در معرض هوا قرار گرفت که در نتیجه برخیقسمت‌هایآن از کپک پوشیده شده. فلمینگ متوجه شد در آن قسمت‌هاییکه در نتیجه برخیقسمت‌هاییکه کپک نفوذ کرده است باکتریبه کلّیاز بین رفته‌اند. او به این نتیجه رسید ماده‌ایکه کپک تولید می‌کند پادزهر باکتریاستافیلوکوک است. ویتوانست نشان دهد که ماده مزبور از رشد بسیاریاز انواع باکتریمضر برایانسان جلوگیریمی‌کند. این ماده که فلمینگ آن را به خاطر عامل تولیدکننده‌یآن (پنیسیلیوم نوتانیوم) پنیسیلین نامید. برایانسان و حیوان زیان‌آور نبود. حاصل کار فلمینگ در سال 1929 منتشر شد. ولیتوجه چندانیرا جلب نکرد. فلمینگ دریافته بود که پنی‌سیلین استفاده‌هایپزشکیبسیار مهمیمی‌تواند داشته ‌باشد. امّا به هرحال او نتوانست تکنیکیرا برایتصفیه و پالایش پنی‌سیلین ارائه کند و این دارویاعجاب انگیز تا ده سال بعد بدون استفاده باقیماند.

سرانجام در اواخر دهه 1930 دو محقق انگلیسی«هوارد والتر فلوری» و «ارنست بوریس چاین» به مقاله فلمینگ برخوردند. آنها تجربه فلمینگ را تکرار کرده و ماده حاصله را رویحیوانات آزمایشگاهیتجربه کردند در سال 1941 پنی‌سیلین روینمونه‌هاییاز بیماران به کار برده شد. این آزمایش‌ها نشان داد که دارویجدید به شکلیحیرت‌انگیز مؤثر و کارا می‌باشد.

با ترغیب دولت‌هایآمریکا و انگلیس شرکتهایداروسازیوارد فعالیت در این زمینه شده و سریعاً روش‌هاییرا برایتولید مقادیر زیاد پنی‌سیلین ابداع کردند. در آغاز پنی‌سیلین انحصاراً برایاستفاده مصدومان جنگینگهداریمی‌شد ولیتا سال 1944 برایمعالجه غیرنظامی‌ها در انگلیس و آمریکا در دسترس همگان قرار گرفت. با پایان جنگ جهانیدوم در سال 1945 استفاده از پنی‌سیلین در سراسر جهان معلمول شد.

کشف پنی‌سیلین انگیزه‌ایبرایجستجو و تحقیق براییافتن سایر آنتی‌بیوتیک‌ها شد و آن تحقیقات منجر به کشف بسیاریاز «داروهایمعجزه‌گر» دیگر گردید. با وجود این پنی‌سیلین همچنان به عنوان پر مصرف‌ترین آنتی‌بیوتیک باقیماند.

یکیاز دلایل ادامه تفوّق پنی‌سیلین آن است که این دارو علیه طیف وسیعیاز موجودات ذره ‌بینیآسیب رسان مؤثر است. از این دارو در درمان سفلیس،سوزاک، تب سرخ، دیفتریو همچنین برخیاشکال آرتریت، بُرُنشیت، مننژیت، مسمومیت خون، می‌شود. یکیدیگر از امتیازات پنی‌سیلین استعمال بی‌ضرر مقادیر زیاد آن است. یک دُز 50000 واحدیپنی‌سیلین برایدرمان برخیعفونت‌ها مؤثر است. امّا تزریق یکصد میلیون واحد پنی‌سیلین در روز بدون هیچ گونه مخاطره و عوارض جنبیتجویز می‌شود. البته برخیافراد نسبت به پنی‌سیلین حساسیت داردند، ولیاین دارو برایبیشتر مردم سلامتیو تواناییرا به ارمغان می‌آورد.

از آنجا که پنی‌سیلین تاکنون جان میلیون ها نفر را نجات داده و مطمئناً در آینده جان افراد بیشتریرا نجات خواهد داد تنها معدود افرادیاهمیت کشف پنی‌سیلین را زیر سوال برده‌اند. البته جایگاه واقعیو دقیق فلمینگ در این فهرست بستگیبه این امر دارد که برای«فلوری» و چاین» چه اعتباریقائل شویم. من بر این باورم که تمام اعتبار این کار از آنِ فلمینگ است که کشف اصلیحاصل تحقیقات اوست. بدون او احتمالاً   باید سال‌هایزیادیمی‌گذشت تا پنی‌سیلین کشف شود. همین که او نتایج کار خود را منتشر کرد دیگر از این که زود تکنیک و روش لازم برایتولید و پالایش پنی‌سیلین نیز ابداع می‌شود.

فلمینگ از ازدواج سعادتمند خود صاحب یک فرزند شد. در سال 1945 جایزه نوبل در پزشکیبه طور مشترک به او و فلوریو چاین داده شد. فلمینگ در سال 1955 درگذشت

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: